ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ αἰσθάνομαι, βλέπω, παρατηρώ.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
αἰσθάνομαι, βλέπω, παρατηρώ.
Ετυμολογία:
αίσθηση < αρχαία ελληνική αἴσθησις < αἰσθάνομαι < (βλέπω, παρατηρώ)
Μια ανάλυση σε βάθος..
Ερμής Τρισμέγιστος
Το αισθητικό μέρος της ψυχής είναι θνητό ενώ το λογικό είναι αθάνατο.
Το αισθητικό μέρος της ψυχής είναι θνητό ενώ το λογικό είναι αθάνατο.
(δηλαδή o Αμετάβλητος Νοηματικός Λόγος της ψυχής δεν επηρεάζεται από τις μεταβαλλόμενες αισθήσεις-συναισθήματα του θνητού σώματος, ενώ ό,τι επηρεάζεται είναι αίσθηση άρα θνητό και όχι η αθανασία Λόγος-Λογική).
Ότι πάσχει αισθάνεται και ότι αισθάνεται πάσχει.
(Το θνητό σώμα της σάρκας είναι αίσθηση που έχει ένα κέντρο ισορροπίας - αρμονίας, και δύο αντίθετους πόλους που εναλάσσονται συνεχώς από το πνεύμα = τον αέρα και την φωτιά, ψυχρό-θερμό, και από τα άλογα στοιχεία γη-νερό).
Η αίσθηση δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά το κακό η το καλό που μπαίνει στο σώμα η φεύγει από αυτό.
(διπολικές κατωφερείς ενέργειες των πλανητών, το πνεύμα =ψυχρό-θερμό που ενώνεται με το χωρίς λογική αισθητό σώμα από γη-νερό και αυτό το σύνθετο σώμα από πνεύμα και σκοτάδι, σωματοποιεί αυτές τις κατωφερείς ενέργειες (δαίμονες) της ύλης και τις κάνει αισθήσεις και συναισθήματα, πάθη και επιθυμίες του σώματος που οδηγούν την όποια δική μας σκέψη που προέρχεται από την ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ και όχι από την Λογική που είναι η εικόνα της Ζωής = Λόγου).
Αλλά, στα αθάνατα σώματα, ούτε μπαίνει ούτε φεύγει κάτι,
Αλλά, στα αθάνατα σώματα, ούτε μπαίνει ούτε φεύγει κάτι,
και γι αυτό σε εκείνα τα σώματα δε δημιουργείται αίσθηση.
(δεν δημιουργούνται διπολικές αισθήσεις "λύπη-χαρά").
σημ.
σημ.
όλα γύρω μας, που μας περιβάλλουν, είναι ενέργεια, ή μάλλον πολλές ανόμοιες ενέργειες με πολλές διαφορετικές ιδιότητες, ενέργειες καθολικές των πλανητών.
Το θνητό σώμα της σάρκας περιβάλλεται στον χώρο που ζει και κινείται (ατμόσφαιρα του πλανήτη) από καθολικές ενέργειες, δέχεται όλες αυτές τις διπολικές καθολικές ενέργειες στον εγκέφαλο του, ως πληροφορία, (Μνήμη του νερού), και τις σωματοποιεί σε αισθήσεις = εμπειρία του σώματος, και εκδηλώνει αυτές τις καθολικές ενέργειες που υπάρχουν και κινούνται μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη ως αισθήσεις και συναισθήματα πάθη και επιθυμίες όπου κάθε τι έχει και το αντίθετο του. (λύπη-χαρά, θυμός-ήρεμος, έπαρση-ταπείνωση).
Το αθάνατο σώμα της ψυχής όμως, (Α-πλανών) είναι μόνον από φωτιά, έχει τις δικές του όμοιες και αμετάβλητες αισθήσεις άρα και τέλειες αισθήσεις, διότι αποτελείται από μόνο ένα στοιχείο το θεϊκό του σώμα, και οδηγούνται από τον νοηματικό Λόγο της ψυχής, την εικόνα της Ζωής.
Η ψυχή είναι η ελαφρύτερη και ισχυρότερη ενέργεια που περιβάλλει εσωτερικά το υλικό σύμπαν, και στον πυρήνα της υπάρχει αυτή η νοητή ουσία, δηλαδή ο νοηματικός λόγος του θεού από τον οποίο γεννήθηκαν οι ψυχές.
Οι ανθρώπινες ψυχές φέρουν τον νοηματικό λόγο του Ανθρώπου δεύτερου θεού Φως και Ζωή που κατέχει όλες τις ενέργειες του πνεύματος της Αρμονίας των Επτά Ουρανών.
Και δεν μπαίνουν μέσα στο ενεργειακό σώμα της ψυχής οι υλοενέργειες των πλανητών, γι'αυτό και παραμένει πάντα ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ νοητή ουσία. Δηλαδή δεν μεταβάλλεται ο δικός της νοηματικός Λόγος.
Οι ανθρώπινες ψυχές φέρουν τον νοηματικό λόγο του Ανθρώπου δεύτερου θεού Φως και Ζωή που κατέχει όλες τις ενέργειες του πνεύματος της Αρμονίας των Επτά Ουρανών.
Και δεν μπαίνουν μέσα στο ενεργειακό σώμα της ψυχής οι υλοενέργειες των πλανητών, γι'αυτό και παραμένει πάντα ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ νοητή ουσία. Δηλαδή δεν μεταβάλλεται ο δικός της νοηματικός Λόγος.
Η ψυχή έχει τις δικές της τέλειες αισθήσεις (ενέργειες της Αρμονίας), και σε τέλειο άϋλο ενεργειακό σώμα εκδηλώνονται.
Δίνει την ζωή σε ό,τι μπορεί να γίνει η ζωή, και μεταβάλλεται στο είδωλο της εικόνας του αληθινού νοήματος της.
Δίνει την ζωή σε ό,τι μπορεί να γίνει η ζωή, και μεταβάλλεται στο είδωλο της εικόνας του αληθινού νοήματος της.
Στα έμψυχα όντα υπάρχουν και δύο άλλες ενέργειες που συνοδεύουν τις αισθήσεις και τα πάθη, δηλαδή τη λύπη και τη χαρά.
Χωρίς αυτές, (λύπη-χαρά = δίπολο) όν έμψυχο και μάλιστα λογικό θα ήταν αδύνατο να αισθάνεται. Γι'αυτό λέω ότι αυτές είναι είδη των παθών που κυριαρχούν κυρίως στα λογικά όντα.
οι μεν ενέργειες ενεργούν οι δε αισθήσεις (της σάρκας) φανερώνουν τις ενέργειες.
Αυτές δε, καθώς είναι σωματικές, ανακινούνται από το άλογο μέρος της ψυχής (σάρκας) και για αυτό, και για τις δύο λέω ότι φέρουν το κακό.
Διότι, και η χαρά που την αισθάνεται κανείς με ηδονή, αμέσως γίνεται αιτία πολλών δεινών για αυτόν που την αισθάνεται, και η λύπη δίνει πιο δυνατούς πόνους και οδύνες.
Έτσι, φανερά, και οι δύο είναι αιτίες κακού.
Δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει ο ένας πόλος, πάντα θα υπάρχει αμέσως μετά η ισόποση αντίδραση του αντιθέτου πόλου. Τα πάντα έχουν το αντίθετο τους, και κινούνται σαν το εκκρεμές. δράση-αντίδραση. Γι'αυτό και η ηδονή που πάει στα άκρα φέρει πάντα το ισόποσο αντίθετο άκρο ως αντίδραση.
Μόνον όποιος γνωρίζει την αλήθεια αποκτά την ανδρεία να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες στην εδώ θνητή ζωή του. Δεν φοβάται τίποτα, διότι γνωρίζει σε ποιον κόσμο ζει, και η θέληση του υπερισχύει του διπόλου των αντιθέτων.
Αν όμως είμαστε επιρρεπείς στις αρνητικές εκδηλώσεις αυτών των αισθήσεων του σώματος στην ζωή μας, τότε θα πρέπει να αποφεύγουμε τα άκρα το δυνατόν.
Και η ηδονή η οποία επιθυμεί τα πάντα, πάντα φέρει τα άκρα ως αιτία και αιτιατό αποτέλεσμα.
Είναι ασώματες ενέργειες μέσα σε σώμα.
(το θνητό σύνθετο σώμα της σάρκας από γη και νερό δεν είναι ενέργειες του πνεύματος).
Όμως η αίσθηση (αυτού του θνητού σύνθετου σώματος) ούτε ενέργεια είναι, ούτε ψυχή, ούτε κάτι άλλο ασώματο, αλλά αν δεν είναι ασώματο θα είναι σώμα.
Όλα τα σώματα θεϊκά και θνητά, σωματοποιούν τις ενέργειες σε αισθήσεις, απλά διαφέρει η σύνθεση του σώματος.
Διότι από τα όντα πρέπει άλλα ασώματα να είναι (θεϊκό σώμα των Απλανών), και άλλα σώματα. (των πλανητών).
(ο άνθρωπος της Γης με θνητό σύνθετο σώμα από φωτιά αέρα γη και νερό).
....................................
Οι αισθήσεις είναι αθάνατες ενέργειες που εκδηλώνονται μόνον στα άλογα θεϊκά και θνητά σώματα, διότι όλα τα σώματα οδηγούνται από το ανάλογο πνεύμα, και το πνεύμα δίνει την ανάλογη διανοητική κίνηση στο σώμα.
Το πνεύμα είναι το είδωλο του νοηματικού λόγου της ψυχής που όταν η ψυχή ενσαρκώνεται στα σώματα δίνει την νοερή ζωή στο πνεύμα που γεννιέται από τον ελαφρύ ή βαρύτερο αέρα. Στον αέρα κινείται όλη η πληροφορία!
Μόνον ο νοηματικός Λόγος της ψυχής παραμένει Αμετάβλητος και αθάνατος και δίνει την εικόνα της ζωής πρώτα στην ψυχή, και μετά σε όλα τα υπόλοιπα είδωλα των πλανητών που παίρνουν την νοερή μεταβαλλόμενη θνητή ζωή από την ψυχή.
morfeas sky
..............
Οι καθολικές ενέργειες μπαίνουν στο σώμα μας συνεχώς αλλά και βγαίνουν...στο πέρασμα τους μέσα από το σώμα μας η σάρκα με τις χημικές διεργασίες τις κάνει αισθήσεις...και τις εκδηλώνει ως λύπη ή χαρά, ανάλογα τις ενέργειες που δεχόμαστε, και το σώμα τις εκδηλώνει, διότι τα πάντα γύρω στον αέρα στην ατμόσφαιρα είναι καθολικές διπολικές ενέργειες.
Αν τώρα "κάποιος" εκπέμπει αρνητικές ενέργειες-πληροφορίες όπως και αυτό συμβαίνει, (υποσυνείδητα μηνύματα) στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, τότε οι άνθρωποι θα έχουν συνεχώς αρνητικές αισθήσεις και συναισθήματα!! άρα και παρόμοια λογική υποτακτικών ανθρώπων.
Διότι εκτός από δέκτης είμαστε και πομπός ενέργειας! και στέλνουμε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τις ενέργειες-πληροφορίες που μας περιβάλλουν! και μας λούζουν καθημερινά!
Αν τώρα ένα σε ένα κράτος οι άνθρωποι κάνουν αρνητικές σκέψεις αρνητικά συναισθήματα, τότε η αρνητική ενέργεια περιβάλλει τα πάντα πάνω μας και μέσα μας!~!!!
Σε παγκόσμιο επίπεδο αν η ανθρωπότητα κάνει πονηρές σκέψεις δηλαδή αρνητικές, (φόβος), τότε το "παγκόσμιο γίγνεσθε" της ανθρωπότητας θα ζει μέσα στο σκοτάδι!!!!~ στο σκότος!!~!!
Τι κάνω επομένως με την αρνητική ενέργεια του άλλου; Αφού για να την συνειδητοποιήσω πρέπει πρώτα τα την αισθανθώ.
Άρα ήδη έχει γίνει το κακό. Με έχει επηρεάσει αρνητικά.
ΠΡΩΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ.
ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΛΟΥΖΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!!!!
ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ!!!
ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ!!!
ΓΕΛΑΝΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΚΛΑΙΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!!
ΔΙΟΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΝ!! ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΠΑΡΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΤΑΜΙΣΥ ΔΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ!!!!
ΔΙΟΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΝ!! ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΠΑΡΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΤΑΜΙΣΥ ΔΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ!!!!
....
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.
Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.
Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.
Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.
Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.
Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής.
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει.
Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος.
Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο.
Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.
Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση.
Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.
Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται.
Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν
και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.
Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.
Αυτά δε μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν
και διαφοροποιούνται.
Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά,
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια
των μαθημάτων.
Έχουμε βέβαια και την επιλογή.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.
Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει
όποιον τα επιλέξει.
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε
η φύση σε ότι γεννιέται.
Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα
αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.
morfeas sky
Μην ξεχνάς ότι μπορούμε να εξουσιάσουμε την μοίρα που μας δόθηκε αν κατανοήσουμε τι είναι η ψυχή μας.
Τι είπε ο Ιησούς;
Πίστεψε και θα μετακινήσεις βουνά.
Τι κάνουμε εμείς; ο φόβος για τα πάντα μας έχει κυριέψει. ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΝΟΥ (την ψυχή)
Η ψυχή είναι ουσία, Ουσιωδώς όμοια με την πρώτη ουσία.
Εξουσιάζει τα πάντα μέσω της Ανδρείας της ψυχής.
Νιώθεις το Δίκαιο αλλά ο φόβος σε νικά.
Μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα που μας δόθηκε!!
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΨΥΧΉ ΜΑΣ!!
Δεν επιθυμεί η ψυχή την ύλη με πάθος, διότι η ύλη μας κάνει ένα με την άλογη φύση, γεμάτους έπαρση, ότι τάχα κάτι κάναμε, το Εγώ μας.
Σήμερα έχει αποδειχτεί, ότι τα συναισθήματα μας αρνητικά και θετικά, δεν είναι τίποτα άλλο από συχνότητες, που εκπέμπονται γύρω μας. Από οτιδήποτε παράγει ενέργεια.
Ακόμη και οι σκέψεις παράγουν ενέργεια, τις πιο βασικές για την υλοποίηση της δικής μας πραγματικότητας, όπως οι πνεύμονες που λειτουργούν μέσα μας, όπως τα φυτά, η θάλασσα, όπως σήμερα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εκπέμπονται από παντού..ότι παράγει ενέργεια, ότι ενεργεί εκπέμπει συχνότητες.
Τα συναισθήματα είναι θνητά καλό - κακό, πόνος, λύπη, χαρά, πάθη, επιθυμίες, εγωϊσμός, φόβος, φθόνος, κακία, μιζέρια, έπαρση, θυμός, δόλος, απάτη, πλεονεξία, θράσσος, εριστικός, άδικο, πονηριά,κτλ ..όλα τα αντίθετα, διότι επηρεάζονται από το σκοτεινό σάρκινο σώμα μας, το οποίο σωματοποιεί τις ενέργειες = συχνότητες, και τις κάνει αισθήσεις και συναισθήματα, πάθη και επιθυμίες, μέσα από τις χημικές διεργασίες του σάρκινου σώματος που σωματοποιεί τις διπολικές ενέργειες.
Η θεϊκή ψυχή όμως που περιφέρεται στο σύμπαν μόνη της, όταν βγει από το σάρκινο σώμα, η πριν μπει σε αυτό, έχει το δικό της ενεργειακό σώμα, όπου μέσα του έχει μόνον τέλειες συχνότητες-ενέργειες, ....Νους....οι οποίες ούτε βγαίνουν ώστε να χαθούν, αλλά ούτε μπαίνουν άλλες αρνητικές συχνότητες ώστε να επηρεάσουν την ψυχή.
.........
Αντίθετα η θεϊκή ανθρώπινη ψυχή, ενσαρκώνεται στο ανθρώπινο καινούριο της σάρκινο σώμα, αποκτά όλες τις αρνητικές επιπτώσεις των συναισθημάτων των επιθυμιών του πάθους κτλ.
........
Σαν αποτέλεσμα ο άνθρωπος εδώ τυφλώνεται, και ζει διαρκώς ανάμεσα στο καλό και το κακό, που όσο επιρρεπείς γίνεται στις σκέψεις του τις αρνητικές, η θετικές πάλι ανήκουν στο ίδιο πεδίο, αφού πάντα τον πόνο προκαλλούν στο τέλος.
.........
Μπορεί όμως ο άνθρωπος αν κατανοήσει όλα τα προηγούμενα, να οδηγηθεί στην σωστή κατανόηση της θεϊκής ψυχής του.
Αυτό επιτυγχάνεται όταν κατανοήσουμε την αλήθεια
Η ψυχή κινεί τα πάντα γύρω μας, συγκροτεί το σάρκινο σώμα, είτε μόνο την ψυχή, είτε το σάρκινο σώμα, όταν ενσαρκώνεται τις θνητές διπολικές υλοποιημένες ενέργειες.
Και ότι εξουσιάζει τον άνθρωπο στην Γη, αυτό τον οδηγεί και εξουσιάζει.
Και ώς γνωστόν αυτό που σκεφτόμαστε αυτό είμαστε και αυτό ζούμε.
Ότι μεταβάλλεται λειτουργεί ως δίπολο!!
Και το σώμα έχει ανάγκη τον αρνητικό και θετικό πόλο για να λειτουργήσει.
Η ψυχή όμως δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά, και μπορεί να εξουσιάζει τα πάντα μέσω της Ανδρείας.
Οι άνθρωποι όμως έχουν γίνει ένα με τον αρνητικό και θετικό πόλο, οπότε τους οδηγεί και εξουσιάζει ο φόβος.
Λίγοι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια μην βλέποντας την μεγάλη διαφορά της Ανδρείας από τον εγωϊσμό.
Η μεν ανδρεία δεν διστάζει να τα τινάξει όλα στον αέρα για να επιφέρει την δικαιοσύνη, ο μεν εγωϊσμός τα τινάζει όλα στον αέρα από έπαρση για εξουσία.
Οι άνθρωποι λειτουργούμε με την θνητή μας φύση, γι'αυτό και όλοι είμαστε διαφορετικοί, άρα και ανόμοιοι, οπότε τα ανόμοια είναι φυσικό ΠΆΝΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΟΜΟΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΙΑ.
Ενώ τα όμοια πάντα είναι φίλοι μεταξύ τους, όταν δηλαδή νιώθεις την ενέργεια της ψυχής να σε έλκει με μια άλλη παρόμοια ψυχή, και την πλησιάζεις με αγαθό σκοπό για να μάθεις και να μάθει από εσένα χωρίς προστριβές και έπαρση.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα ανόμοια ψάχνουν να κυριαρχήσουν, και όχι να αγαπήσουν τον συνάνθρωπο τους.
Οπότε για ποια αλήθεια μιλάμε; φυσικά και θα είναι υποκειμενική! διότι όλοι ζητούν την δική τους αλήθεια που τους διαχωρίζει με οδηγό την εξουσία, και ποτέ αυτή που τους ενώνει.
....
,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ερμής Τρισμέγιστος
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια, (ψυχή)
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει. (φύση).
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, (η ψυχή είναι ο πρώτος διανοητικός λόγος μετά από τον πρώτο Θεό) προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε η φύση σε ότι γεννιέται.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας. (νοηματικού λόγου της ψυχής).
'Ετσι ακριβώς, και αυτό φαίνεται από τα λόγια του Πλάτωνα..
«...Ιλιον λοιπόν ας νοήσουμε τον γενητό και ένυλο τόπο που ονομάστηκε από την ιλύν (λάσπη) και την ύλην, στον οποίο είναι και ο πόλεμος και η στάση.
Οι δε Τρώες είναι τα υλικά είδη και όλες οι περί τα σώματα ζωές, για αυτό και ιθαγενείς καλούνται οι Τρώες. Διότι και την ύλη περιτριγυρίζουν όλες οι περί τα σώματα ζωές και οι άλογες ψυχές.
Οι δε Ελληνίδες είναι οι λογικές ψυχές που ήλθαν από την Ελλάδα, δηλαδή από το νοητό. Οι οποίες ήλθαν στην ύλη, για αυτό και καλούνται επήλυδες οι Ελληνες και επικρατούν των Τρώων επειδή είναι υπέρτερης από αυτούς τάξεως.
Αυτοί δε που εξήγησαν θεωρητικότερα την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και την άνοδον... για αυτό λένε στην Ιλιάδα, επειδή η ψυχή πολεμείται από την ύλη, μάχες και πολέμους και τα τοιαύτα έκανε, στην δε Οδύσσεια...παραπλέοντας τις Σειρήνες και διαφεύγοντας από την Κίρκη, τους Κύκλωπες, την Καλυψώ και όλα όσα εμποδίζουν την αναγωγή της ψυχής και μετά από αυτά επιστρέφοντας στην πατρίδα, δηλαδή στο νοητό».
..............
Τι άλλο βλέπουμε εδώ; ότι μόνον οι Έλληνες είναι θεϊκό γένος, και οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι γεννήματα της θνητής φύσης, όντα άλογα.
Και τα άλογα όντα δεν φέρουν τον Νου και οδηγούνται από την φύση!!..δεν σκέφτονται!! δεν μπορούν να σκεφτούν!! απλά ακολουθούν σαν αγέλη ζώων ήμερων και άγριων θηρίων.
Οι δε Ελληνίδες είναι οι λογικές ψυχές που ήλθαν από την Ελλάδα, δηλαδή από το νοητό. Οι οποίες ήλθαν στην ύλη, για αυτό και καλούνται επήλυδες οι Ελληνες και επικρατούν των Τρώων επειδή είναι υπέρτερης από αυτούς τάξεως.
Αποσυμβολισμός στη Μυθική Ζωή του Οδυσσέα
Ο Οδυσσέας ζει αρμονικά στο βασίλειό του με τη γυναίκα του Πηνελόπη και το γιο του Τηλέμαχο.
Έχουμε να κάνουμε με μια ολοκληρωμένη πνευματική τριάδα, ένα είδος θεϊκού τριγώνου σε αρμονική ισορροπία.
Η αναζήτηση της Ελένης είναι η αφορμή της εκστρατείας του Οδυσσέα μαζί με τους υπόλοιπους βασιλιάδες στην Τροία.
Η Τροία με τη σειρά της είναι ένα πλούσιο βασίλειο που αναπαριστάνει την ιδέα της έλξης του υλικού πεδίου.
Σε αυτό το σημείο βλέπουμε πως ο Οδυσσέας προσπαθεί να αποφύγει την εκστρατεία. Αυτό συμβολίζει την άρνηση της ψυχής να ενσαρκωθεί, γιατί γνωρίζει τον πόνο που η ίδια προδιαγράφει μέσα στη μορφή.
Δέκα χρόνια απαιτούνται για την κατάληψη της Τροίας, της γήινης σφαίρας, που φέρει επίσης τον αριθμό δέκα.
η ιερή δεκάδα.
Με την άλωση της πόλης ολοκληρώνεται το έργο στο υλικό πεδίο και αρχίζει η πορεία της επιστροφής στο πνεύμα.
Από αυτή την άποψη, η επιστροφή του Οδυσσέα αντιπροσωπεύει την επιστροφή του πνευματικού σπινθήρα στην κατάσταση της πρωταρχικής ηρεμίας, εμπλουτισμένου με τις εμπειρίες των πεδίων που διέτρεξε.
Για να γυρίσει στην Ιθάκη απαιτούνται άλλα δέκα χρόνια γεμάτα περιπέτειες, κατά τις οποίες απορρίπτει σταδιακά τα φορτία που τον δεσμεύουν στην ύλη. Στην προσπάθειά της να ταυτιστεί με το πνευματικό ιδεώδες, η ανθρώπινη συνείδηση, δοκιμάζεται και αντιπαρέρχεται κάθε λογής εμπόδια μέχρι την επίτευξη του σκοπού.
Ο πρώτος σταθμός του ήρωα είναι η χώρα των Λωτοφάγων, ένας επίγειος παράδεισος γεμάτος καρπούς, που προκαλούσαν τη λήθη σε όποιον τους έτρωγε.
Ορισμένοι από τους συντρόφους του Οδυσσέα τρώνε τους καρπούς, συμβολίζοντας με αυτή την πράξη ένα μέρος της συνείδησής του που παραμένει προσκολλημένο στη μορφική όψη, ξεχνώντας τον προορισμό της ψυχής.
Αυτό, βέβαια, συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας σήμερα.
Η εμμονή στη συσσώρευση υλικών αγαθών και στη δημιουργία του επίγειου παράδεισου, είναι ο λωτός που κάνει τον άνθρωπο να αποστρέφει το πρόσωπό του από τους ουσιαστικούς στόχους της ύπαρξής του.
Συνεχίζοντας το δρόμο προς τα πίσω ο Οδυσσέας πέφτει πάνω στους Κύκλωπες. Ο Πολύφημος εγκλωβίζει τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του στη σπηλιά του ασυνείδητου.
Ο τρομερός κύκλωπας τρέφεται από τα στοιχεία της ψυχής του Οδυσσέα(ΨΥΧΗΣ) - τους συντρόφους του.
(Ο Πολύφημος) Είναι γιος του Ποσειδώνα, προέρχεται δηλαδή από τον αχανή Ωκεανό των συναισθημάτων μας.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί το νου για να μπορέσει να σωθεί. Μόνο ένας ισχυρός νους μπορεί να εξισορροπήσει αυτές τις αρχέγονες τάσεις που περικλείουμε μέσα μας.
Δεν έχει τη δύναμη (αλλιώς θα γίνει σαν την ανίερη Δωδεκάδα!!) να τον σκοτώσει, αλλά τον κάνει ανίκανο (με την Αρμονία!!) να εμποδίσει τη φυγή του, γιατί ουσιαστικά ο Κύκλωπας είναι ένα μέρος του εαυτού του.
Στο επίπεδο του ασυνείδητου, μέσα στη σπηλιά, (σπηλιά του Πλάτωνα) ο ήρωας εκμηδενίζεται, χάνει την ταυτότητά του, κάτι που συμβολίζεται από το όνομα που έδωσε ο Οδυσσέας στον Πολύφημο.
Είναι ο Κανένας. (ο άνθρωπος χάνει την θέωση του και γίνεται σάρκ..χωρίς ταυτότητα!!)
Η τύφλωση του Πολύφημου προκαλεί την οργή του πατέρα του Ποσειδώνα, ο οποίος εδώ ταυτίζεται με την ανεξέλεγκτη και ταραγμένη συναισθηματική μας φύση.
Αυτή η συναισθηματική διαταραχή θα είναι το μόνιμο εμπόδιο στην προσπάθεια του Οδυσσέα, όπως και κάθε ψυχής.
Ο Οδυσσέας φτάνει στο νησί του Αιόλου, του Θεού των Ανέμων. Ο Θεός συμβολίζει το νοητικό στοιχείο και την ορθά κατευθυνόμενη δύναμη, που μπορεί να οδηγήσει στον τελικό σκοπό.
Δίνει στον Οδυσσέα ένα ασκί, μέσα στο οποίο βρίσκονται δεμένοι όλοι οι αέρηδες και τον συμβουλεύει να μην το ανοίξει πριν φτάσει στην Ιθάκη. Ο ήρωας πέφτει σε βαθύ ύπνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Η ψυχή χάνει την επαγρύπνησή της και οι άπληστοι σύντροφοί του ανοίγουν το ασκί, νομίζοντας πως περιέχει δώρα του Αιόλου. Η νοητική σύγχυση που προκαλείται με την απελευθέρωση των ανέμων πισωγυρίζει τη συνείδηση από τον προορισμό της.
Όπως η Περσεφόνη με τον Ορφέα, έτσι και ο Αίολος δε δίνει άλλη ευκαιρία. Ο ήρωας συνεχίζει με τις δικές του δυνάμεις την περιπλάνηση, έως ότου φτάνει στο νησί των Λαιστρυγόνων.
Εκεί έρχεται σε σύγκρουση με τους Γίγαντες, τις τιτανικές όψεις της φύσης του. Από τα 12 καράβια μόνο το δικό του κατάφερε να ξεφύγει. Δώδεκα ήταν τα καράβια (12 είναι τα ανίερα στοιχεία που πρέπει να νικήσουμε) του Οδυσσέα, δώδεκα και οι σύντροφοι της Στρογγυλής τράπεζας.
Ο ήρωας απογυμνώνεται από τις όψεις που τον συνδέουν με το παρελθόν.
Έτσι, φτάνει στο νησί της μάγισσας Κίρκης. Η Κίρκη γοητεύει τους συντρόφους του ήρωα και τους μεταμορφώνει σε χοίρους. Εδώ απεικονίζεται η δύναμη του σεξουαλικού ενστίκτου, (αλλά και εν γίνει οι υλικές απολαύσεις), που μπορεί να μεταβάλλει έναν άνθρωπο σε ζώο, εκδηλώνοντας τα πιο κτηνώδη του ένστικτα.
Ο Οδυσσέας βοηθιέται από τον Ερμή - τη δύναμη του νου- και μένει ανεπηρέαστος από την Κίρκη, η οποία αντιπροσωπεύει μια όψη της ψυχής του, έως ότου καταφέρνει να την κάνει βοηθό στο έργο του. Η μεταστοιχείωση των αρνητικών όψεων της ψυχής είναι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα του αναζητητή.
Πρόκειται για μια αλχημική διαδικασία, όπου χρησιμοποιεί κάθε απόθεμα της εκδηλωμένης ύπαρξης για να αγγίξει το στόχο.
Με βοηθό του την Κίρκη, ο Οδυσσέας μαθαίνει την τέχνη της μαγείας και ετοιμάζεται για το ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο.
Στον Άδη ([πλανήτη Γη) ο ήρωας μαθαίνει την αιτία της αποτυχίας του.
Έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τις αρνητικές όψεις του εαυτού του, που τον εμποδίζουν στο ταξίδι της επιστροφής.
Ο μάντης Τειρεσίας, που συμβολίζει την ενορατική ικανότητα της ψυχής του, τον συμβουλεύει, αν θέλει να επιστρέψει στην Ιθάκη, να μην πειράξει τα Βόδια στο νησί του Ήλιου.
Ο Οδυσσέας επιστρέφει στον επάνω κόσμο και συνεχίζει το ταξίδι της επιστροφής. Χάρη στη βοήθεια της Κίρκης καταφέρνει να αποφύγει την πλανερή γοητεία των Σειρήνων. Προειδοποιημένος δένεται στο κατάρτι του πλοίου του για να μην ενδώσει. Το πλοίο είναι ένα ακόμη σύμβολο του νου που πλέει στη θάλασσα των επιθυμιών για να φτάσει στη μυητική ύπαρξη.
Δένεται στο κατάρτι, δηλαδή αγκιστρώνεται νοητικά στο όραμα της ψυχής του, για να αποφύγει την πρόκληση.
Η ψυχή επαγρυπνά και το πλοίο περνά μακριά από το νησί για να φτάσει στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
Η Χάρυβδη είναι η εσωτερική άβυσσος, έτοιμη να κατασπαράξει όποιον δεν μπορεί να βαδίζει ισορροπημένα πάνω στη λεπτή γέφυρα της ψυχής.
Η Σκύλλα αντιπροσωπεύει εκείνη τη στιγμή της εσωτερικής πορείας που ο αναζητητής αναγκάζεται να θυσιάσει κάποια όψη της προσωπικότητάς του, προκειμένου να περάσει σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης.
Ο Οδυσσέας αποφασίζει να περάσει από τη Σκύλλα, όπου χάνει μερικούς συντρόφους -όψεις της ύπαρξής του, αλλά καταφέρνει να πλεύσει στο νησί του ήλιου. Εκεί η ψυχή χάνει για άλλη μια φορά την επαγρύπνησή της. Τα βόδια του Ήλιου σκοτώνονται. Μοναδική εξιλέωση η ολοκληρωτική απογύμνωση του ήρωα (κάθαρση της ψυχής) από κάθε στοιχείο που τον συνδέει με το παρελθόν (υλικό αισθητό σώμα).
Έτσι, φτάνει στο νησί της Καλυψούς.
Εκεί ο Οδυσσέας περνάει έναν επτάχρονο κύκλο (Επτά κόσμοι!! Επτά κύκλοι!! ο κτιστός κόσμος των Επτά κύκλων) μαζί με τη νύμφη, προσκολλημένος στην υπόσχεση της αιώνιας νεότητας. (ο Όγδοος ουρανός..όπου ο άνθρωπος ετοιμάζεται να γίνει Δυνάμεις του Φωτός).
Σε ένα επίπεδο του σπειροειδούς της εξέλιξης (κτιστός κόσμος) παρουσιάζεται το πρόβλημα της επιθυμίας για αθανασία, που ξεστρατίζει τη συνείδηση από το εσωτερικό όραμα.
Τελικά επικρατεί η πνευματική του θέληση και με τη βοήθεια των θεών (με την βοήθεια των ελεύθερων ψυχών από τον Όγδοο ουρανό) ελέγχεται η κατώτερη φύση του.
Ξαναπαίρνει το δρόμο της επιστροφής, αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή ο Ποσειδώνας εναντιώνεται για άλλη μια φορά και έτσι τα κύματα ξεβράζουν το ναυαγό στο νησί των Φαιάκων.
Είναι ένας σταθμός εξάγνισης και αναδρομής του ήρωα σε όλο το ιστορικό της περιπλάνησής του. Εδώ λαμβάνει τέλος η μαθητεία του και ετοιμάζεται για την τελική επιστροφή.
Τώρα το κατάλαβα, που το συμπλήρωσες για την δίχερη κούπα οτι είναι το δίπολο.
Kατάλαβα πού γίνεται το λάθος και παραπλανάται ο άνθρωπος που ψάχνει την Αλήθεια. Αντί να ψάξει κατευθείαν τα αρχαία κείμενα, επειδή αυτό είναι πολύ δύσκολο και το ξέρεις, καταφεύγει σε μασημένη τροφή. Και εκεί του την έχουν στημένη. Του δίνουν παραπλανητικές πληροφορίες και τις απορροφά γιατί διψάει για γνώση.
Οσοι εχουν Νου ψαχνουν αναζητουν ζητουν, εχουν εμφυτη την αναζητηση μεσα τους.
Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ερμής Τρισμέγιστος
Στοβαίος 1, 49, 4ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.
Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.
Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.
Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.
Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.
Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής.
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει.
Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος.
Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο.
Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.
Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση.
Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.
Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται.
Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν
και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.
Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.
Αυτά δε μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν
και διαφοροποιούνται.
Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά,
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια
των μαθημάτων.
Έχουμε βέβαια και την επιλογή.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.
Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει
όποιον τα επιλέξει.
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε
η φύση σε ότι γεννιέται.
Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα
αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.
morfeas sky
Ερμής Τρισμέγιστος
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια, (ψυχή)
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει. (φύση).
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, (η ψυχή είναι ο πρώτος διανοητικός λόγος μετά από τον πρώτο Θεό) προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε η φύση σε ότι γεννιέται.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας. (νοηματικού λόγου της ψυχής).
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια, (ψυχή)
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει. (φύση).
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, (η ψυχή είναι ο πρώτος διανοητικός λόγος μετά από τον πρώτο Θεό) προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε η φύση σε ότι γεννιέται.
Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά (όσα γεννιούνται) επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.
Η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει
όποιον τα επιλέξει. (φύση).
Η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει
όποιον τα επιλέξει. (φύση).
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας. (νοηματικού λόγου της ψυχής).
.........
.........................
.........................
Μην ξεχνάς ότι μπορούμε να εξουσιάσουμε την μοίρα που μας δόθηκε αν κατανοήσουμε τι είναι η ψυχή μας.
Τι είπε ο Ιησούς;
Πίστεψε και θα μετακινήσεις βουνά.
Τι κάνουμε εμείς; ο φόβος για τα πάντα μας έχει κυριέψει. ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΝΟΥ (την ψυχή)
Εξουσιάζει τα πάντα μέσω της Ανδρείας της ψυχής.
Νιώθεις το Δίκαιο αλλά ο φόβος σε νικά.
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει!. !!!!!!!!!!!!!!!!!
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει!. !!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΨΥΧΉ ΜΑΣ!!
Δεν επιθυμεί η ψυχή την ύλη με πάθος, διότι η ύλη μας κάνει ένα με την άλογη φύση, γεμάτους έπαρση, ότι τάχα κάτι κάναμε, το Εγώ μας.
Ενώ η ψυχή όσα υλικά αγαθά επιθυμεί το κάνει από αγαθότητα, αγαπάει αυτό που επιθυμεί, δεν το αποκτά, διότι γινόμαστε εγωϊστές που επιθυμούμε την εξουσία.
Ενώ η ψυχή εξουσιάζει τα πάντα αλλά δεν επιθυμεί την εξουσία αλλά την ελευθερία, διότι η εξουσία υποδουλώνει.
Ενώ η ψυχή εξουσιάζει τα πάντα αλλά δεν επιθυμεί την εξουσία αλλά την ελευθερία, διότι η εξουσία υποδουλώνει.
Ακόμη και οι σκέψεις παράγουν ενέργεια, τις πιο βασικές για την υλοποίηση της δικής μας πραγματικότητας, όπως οι πνεύμονες που λειτουργούν μέσα μας, όπως τα φυτά, η θάλασσα, όπως σήμερα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εκπέμπονται από παντού..ότι παράγει ενέργεια, ότι ενεργεί εκπέμπει συχνότητες.
Τα συναισθήματα είναι θνητά καλό - κακό, πόνος, λύπη, χαρά, πάθη, επιθυμίες, εγωϊσμός, φόβος, φθόνος, κακία, μιζέρια, έπαρση, θυμός, δόλος, απάτη, πλεονεξία, θράσσος, εριστικός, άδικο, πονηριά,κτλ ..όλα τα αντίθετα, διότι επηρεάζονται από το σκοτεινό σάρκινο σώμα μας, το οποίο σωματοποιεί τις ενέργειες = συχνότητες, και τις κάνει αισθήσεις και συναισθήματα, πάθη και επιθυμίες, μέσα από τις χημικές διεργασίες του σάρκινου σώματος που σωματοποιεί τις διπολικές ενέργειες.
Η θεϊκή ψυχή όμως που περιφέρεται στο σύμπαν μόνη της, όταν βγει από το σάρκινο σώμα, η πριν μπει σε αυτό, έχει το δικό της ενεργειακό σώμα, όπου μέσα του έχει μόνον τέλειες συχνότητες-ενέργειες, ....Νους....οι οποίες ούτε βγαίνουν ώστε να χαθούν, αλλά ούτε μπαίνουν άλλες αρνητικές συχνότητες ώστε να επηρεάσουν την ψυχή.
.........
Αντίθετα η θεϊκή ανθρώπινη ψυχή, ενσαρκώνεται στο ανθρώπινο καινούριο της σάρκινο σώμα, αποκτά όλες τις αρνητικές επιπτώσεις των συναισθημάτων των επιθυμιών του πάθους κτλ.
........
Σαν αποτέλεσμα ο άνθρωπος εδώ τυφλώνεται, και ζει διαρκώς ανάμεσα στο καλό και το κακό, που όσο επιρρεπείς γίνεται στις σκέψεις του τις αρνητικές, η θετικές πάλι ανήκουν στο ίδιο πεδίο, αφού πάντα τον πόνο προκαλλούν στο τέλος.
.........
Μπορεί όμως ο άνθρωπος αν κατανοήσει όλα τα προηγούμενα, να οδηγηθεί στην σωστή κατανόηση της θεϊκής ψυχής του.
Αυτό επιτυγχάνεται όταν κατανοήσουμε την αλήθεια
Η ψυχή κινεί τα πάντα γύρω μας, συγκροτεί το σάρκινο σώμα, είτε μόνο την ψυχή, είτε το σάρκινο σώμα, όταν ενσαρκώνεται τις θνητές διπολικές υλοποιημένες ενέργειες.
Και ότι εξουσιάζει τον άνθρωπο στην Γη, αυτό τον οδηγεί και εξουσιάζει.
Και ώς γνωστόν αυτό που σκεφτόμαστε αυτό είμαστε και αυτό ζούμε.
Ότι μεταβάλλεται λειτουργεί ως δίπολο!!
Και το σώμα έχει ανάγκη τον αρνητικό και θετικό πόλο για να λειτουργήσει.
Η ψυχή όμως δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά, και μπορεί να εξουσιάζει τα πάντα μέσω της Ανδρείας.
Οι άνθρωποι όμως έχουν γίνει ένα με τον αρνητικό και θετικό πόλο, οπότε τους οδηγεί και εξουσιάζει ο φόβος.
Λίγοι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια μην βλέποντας την μεγάλη διαφορά της Ανδρείας από τον εγωϊσμό.
Η μεν ανδρεία δεν διστάζει να τα τινάξει όλα στον αέρα για να επιφέρει την δικαιοσύνη, ο μεν εγωϊσμός τα τινάζει όλα στον αέρα από έπαρση για εξουσία.
..........
Ενώ τα όμοια πάντα είναι φίλοι μεταξύ τους, όταν δηλαδή νιώθεις την ενέργεια της ψυχής να σε έλκει με μια άλλη παρόμοια ψυχή, και την πλησιάζεις με αγαθό σκοπό για να μάθεις και να μάθει από εσένα χωρίς προστριβές και έπαρση.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα ανόμοια ψάχνουν να κυριαρχήσουν, και όχι να αγαπήσουν τον συνάνθρωπο τους.
H ανομοιότητα δεν συμβαδίζει με την ομοιότητα της ψυχής, αυτή είναι και η διαφορά των πολλών απόψεων από την μία καθαρή αλήθεια, της ψυχής η δικαιοσύνη μέσω της αγαθής συνεργασίας.
Είναι ολοφάνερο πως η "δικαιοσύνη" των πολλών είναι μια διαστρέβλωση της έννοιας της Δικαιοσύνης και εξυπηρετεί απλώς τα ατομικά συμφέροντα.
Η Δικαιοσύνη των ανθρώπων υπακούει πάντα στους νόμους ενός κράτους το οποίο υπογράφει τους δικούς του νόμους ως Δικαιοσύνη...κάθε κράτος έχει τους δικούς του νόμους την δική του δικαιοσύνη, άρα για ποια δικαιοσύνη και για ποια ηθική μιλάμε; αν πρώτα δεν υπάρχει η μία αλήθεια να μας οδηγεί; αλλά κάθε κράτος έχει εξουσία, που εξουσιάζει τους ανθρώπους με νόμους, και όλοι οι νόμοι της παγκόσμιας κοινωνίας των ανθρώπων διαφέρουν, όπως και όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Είναι ολοφάνερο πως η "δικαιοσύνη" των πολλών είναι μια διαστρέβλωση της έννοιας της Δικαιοσύνης και εξυπηρετεί απλώς τα ατομικά συμφέροντα.
Η Δικαιοσύνη των ανθρώπων υπακούει πάντα στους νόμους ενός κράτους το οποίο υπογράφει τους δικούς του νόμους ως Δικαιοσύνη...κάθε κράτος έχει τους δικούς του νόμους την δική του δικαιοσύνη, άρα για ποια δικαιοσύνη και για ποια ηθική μιλάμε; αν πρώτα δεν υπάρχει η μία αλήθεια να μας οδηγεί; αλλά κάθε κράτος έχει εξουσία, που εξουσιάζει τους ανθρώπους με νόμους, και όλοι οι νόμοι της παγκόσμιας κοινωνίας των ανθρώπων διαφέρουν, όπως και όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Οπότε για ποια αλήθεια μιλάμε; φυσικά και θα είναι υποκειμενική! διότι όλοι ζητούν την δική τους αλήθεια που τους διαχωρίζει με οδηγό την εξουσία, και ποτέ αυτή που τους ενώνει.
....
,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ερμής Τρισμέγιστος
Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια, (ψυχή)
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει. (φύση).
Ελευθερώνοντας λοιπόν το πρώτο, μετά από τον πρώτο Θεό,
διανοητικό λόγο, (η ψυχή είναι ο πρώτος διανοητικός λόγος μετά από τον πρώτο Θεό) προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε η φύση σε ότι γεννιέται.
Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά (όσα γεννιούνται) επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.
Η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει
όποιον τα επιλέξει. (φύση).
όποιον τα επιλέξει. (φύση).
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας. (νοηματικού λόγου της ψυχής).
επειδή η ψυχή πολεμείται από την ύλη, μάχες και πολέμους και τα τοιαύτα έκανε, στην δε Οδύσσεια...παραπλέοντας τις Σειρήνες και διαφεύγοντας από την Κίρκη, τους Κύκλωπες, την Καλυψώ και όλα όσα εμποδίζουν την αναγωγή της ψυχής και μετά από αυτά επιστρέφοντας στην πατρίδα, δηλαδή στο νοητό».
"Έτσι λοιπόν η Ιλιάδα πέρα από μία ιστορική διήγηση, είναι και μία αλληγορία της δημιουργίας του κόσμου και της καθόδου των ψυχών στον κόσμο της ύλης, ενώ η Οδύσσεια υποκρύπτει την προσπάθεια επιστροφής των ψυχών στο νοητό κόσμο." 'Ετσι ακριβώς, και αυτό φαίνεται από τα λόγια του Πλάτωνα..
«...Ιλιον λοιπόν ας νοήσουμε τον γενητό και ένυλο τόπο που ονομάστηκε από την ιλύν (λάσπη) και την ύλην, στον οποίο είναι και ο πόλεμος και η στάση.
Οι δε Τρώες είναι τα υλικά είδη και όλες οι περί τα σώματα ζωές, για αυτό και ιθαγενείς καλούνται οι Τρώες. Διότι και την ύλη περιτριγυρίζουν όλες οι περί τα σώματα ζωές και οι άλογες ψυχές.
Οι δε Ελληνίδες είναι οι λογικές ψυχές που ήλθαν από την Ελλάδα, δηλαδή από το νοητό. Οι οποίες ήλθαν στην ύλη, για αυτό και καλούνται επήλυδες οι Ελληνες και επικρατούν των Τρώων επειδή είναι υπέρτερης από αυτούς τάξεως.
Αυτοί δε που εξήγησαν θεωρητικότερα την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και την άνοδον... για αυτό λένε στην Ιλιάδα, επειδή η ψυχή πολεμείται από την ύλη, μάχες και πολέμους και τα τοιαύτα έκανε, στην δε Οδύσσεια...παραπλέοντας τις Σειρήνες και διαφεύγοντας από την Κίρκη, τους Κύκλωπες, την Καλυψώ και όλα όσα εμποδίζουν την αναγωγή της ψυχής και μετά από αυτά επιστρέφοντας στην πατρίδα, δηλαδή στο νοητό».
..............
Τι άλλο βλέπουμε εδώ; ότι μόνον οι Έλληνες είναι θεϊκό γένος, και οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι γεννήματα της θνητής φύσης, όντα άλογα.
Και τα άλογα όντα δεν φέρουν τον Νου και οδηγούνται από την φύση!!..δεν σκέφτονται!! δεν μπορούν να σκεφτούν!! απλά ακολουθούν σαν αγέλη ζώων ήμερων και άγριων θηρίων.
Οι δε Ελληνίδες είναι οι λογικές ψυχές που ήλθαν από την Ελλάδα, δηλαδή από το νοητό. Οι οποίες ήλθαν στην ύλη, για αυτό και καλούνται επήλυδες οι Ελληνες και επικρατούν των Τρώων επειδή είναι υπέρτερης από αυτούς τάξεως.
Αποσυμβολισμός στη Μυθική Ζωή του Οδυσσέα
Ο Οδυσσέας ζει αρμονικά στο βασίλειό του με τη γυναίκα του Πηνελόπη και το γιο του Τηλέμαχο.
Έχουμε να κάνουμε με μια ολοκληρωμένη πνευματική τριάδα, ένα είδος θεϊκού τριγώνου σε αρμονική ισορροπία.
Η αναζήτηση της Ελένης είναι η αφορμή της εκστρατείας του Οδυσσέα μαζί με τους υπόλοιπους βασιλιάδες στην Τροία.
Η Τροία με τη σειρά της είναι ένα πλούσιο βασίλειο που αναπαριστάνει την ιδέα της έλξης του υλικού πεδίου.
Σε αυτό το σημείο βλέπουμε πως ο Οδυσσέας προσπαθεί να αποφύγει την εκστρατεία. Αυτό συμβολίζει την άρνηση της ψυχής να ενσαρκωθεί, γιατί γνωρίζει τον πόνο που η ίδια προδιαγράφει μέσα στη μορφή.
Δέκα χρόνια απαιτούνται για την κατάληψη της Τροίας, της γήινης σφαίρας, που φέρει επίσης τον αριθμό δέκα.
η ιερή δεκάδα.
Με την άλωση της πόλης ολοκληρώνεται το έργο στο υλικό πεδίο και αρχίζει η πορεία της επιστροφής στο πνεύμα.
Από αυτή την άποψη, η επιστροφή του Οδυσσέα αντιπροσωπεύει την επιστροφή του πνευματικού σπινθήρα στην κατάσταση της πρωταρχικής ηρεμίας, εμπλουτισμένου με τις εμπειρίες των πεδίων που διέτρεξε.
Για να γυρίσει στην Ιθάκη απαιτούνται άλλα δέκα χρόνια γεμάτα περιπέτειες, κατά τις οποίες απορρίπτει σταδιακά τα φορτία που τον δεσμεύουν στην ύλη. Στην προσπάθειά της να ταυτιστεί με το πνευματικό ιδεώδες, η ανθρώπινη συνείδηση, δοκιμάζεται και αντιπαρέρχεται κάθε λογής εμπόδια μέχρι την επίτευξη του σκοπού.
Ο πρώτος σταθμός του ήρωα είναι η χώρα των Λωτοφάγων, ένας επίγειος παράδεισος γεμάτος καρπούς, που προκαλούσαν τη λήθη σε όποιον τους έτρωγε.
Ορισμένοι από τους συντρόφους του Οδυσσέα τρώνε τους καρπούς, συμβολίζοντας με αυτή την πράξη ένα μέρος της συνείδησής του που παραμένει προσκολλημένο στη μορφική όψη, ξεχνώντας τον προορισμό της ψυχής.
Αυτό, βέβαια, συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας σήμερα.
Η εμμονή στη συσσώρευση υλικών αγαθών και στη δημιουργία του επίγειου παράδεισου, είναι ο λωτός που κάνει τον άνθρωπο να αποστρέφει το πρόσωπό του από τους ουσιαστικούς στόχους της ύπαρξής του.
Συνεχίζοντας το δρόμο προς τα πίσω ο Οδυσσέας πέφτει πάνω στους Κύκλωπες. Ο Πολύφημος εγκλωβίζει τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του στη σπηλιά του ασυνείδητου.
Ο τρομερός κύκλωπας τρέφεται από τα στοιχεία της ψυχής του Οδυσσέα(ΨΥΧΗΣ) - τους συντρόφους του.
(Ο Πολύφημος) Είναι γιος του Ποσειδώνα, προέρχεται δηλαδή από τον αχανή Ωκεανό των συναισθημάτων μας.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί το νου για να μπορέσει να σωθεί. Μόνο ένας ισχυρός νους μπορεί να εξισορροπήσει αυτές τις αρχέγονες τάσεις που περικλείουμε μέσα μας.
Δεν έχει τη δύναμη (αλλιώς θα γίνει σαν την ανίερη Δωδεκάδα!!) να τον σκοτώσει, αλλά τον κάνει ανίκανο (με την Αρμονία!!) να εμποδίσει τη φυγή του, γιατί ουσιαστικά ο Κύκλωπας είναι ένα μέρος του εαυτού του.
Στο επίπεδο του ασυνείδητου, μέσα στη σπηλιά, (σπηλιά του Πλάτωνα) ο ήρωας εκμηδενίζεται, χάνει την ταυτότητά του, κάτι που συμβολίζεται από το όνομα που έδωσε ο Οδυσσέας στον Πολύφημο.
Είναι ο Κανένας. (ο άνθρωπος χάνει την θέωση του και γίνεται σάρκ..χωρίς ταυτότητα!!)
Η τύφλωση του Πολύφημου προκαλεί την οργή του πατέρα του Ποσειδώνα, ο οποίος εδώ ταυτίζεται με την ανεξέλεγκτη και ταραγμένη συναισθηματική μας φύση.
Αυτή η συναισθηματική διαταραχή θα είναι το μόνιμο εμπόδιο στην προσπάθεια του Οδυσσέα, όπως και κάθε ψυχής.
Ο Οδυσσέας φτάνει στο νησί του Αιόλου, του Θεού των Ανέμων. Ο Θεός συμβολίζει το νοητικό στοιχείο και την ορθά κατευθυνόμενη δύναμη, που μπορεί να οδηγήσει στον τελικό σκοπό.
Δίνει στον Οδυσσέα ένα ασκί, μέσα στο οποίο βρίσκονται δεμένοι όλοι οι αέρηδες και τον συμβουλεύει να μην το ανοίξει πριν φτάσει στην Ιθάκη. Ο ήρωας πέφτει σε βαθύ ύπνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Η ψυχή χάνει την επαγρύπνησή της και οι άπληστοι σύντροφοί του ανοίγουν το ασκί, νομίζοντας πως περιέχει δώρα του Αιόλου. Η νοητική σύγχυση που προκαλείται με την απελευθέρωση των ανέμων πισωγυρίζει τη συνείδηση από τον προορισμό της.
Όπως η Περσεφόνη με τον Ορφέα, έτσι και ο Αίολος δε δίνει άλλη ευκαιρία. Ο ήρωας συνεχίζει με τις δικές του δυνάμεις την περιπλάνηση, έως ότου φτάνει στο νησί των Λαιστρυγόνων.
Εκεί έρχεται σε σύγκρουση με τους Γίγαντες, τις τιτανικές όψεις της φύσης του. Από τα 12 καράβια μόνο το δικό του κατάφερε να ξεφύγει. Δώδεκα ήταν τα καράβια (12 είναι τα ανίερα στοιχεία που πρέπει να νικήσουμε) του Οδυσσέα, δώδεκα και οι σύντροφοι της Στρογγυλής τράπεζας.
Ο ήρωας απογυμνώνεται από τις όψεις που τον συνδέουν με το παρελθόν.
Έτσι, φτάνει στο νησί της μάγισσας Κίρκης. Η Κίρκη γοητεύει τους συντρόφους του ήρωα και τους μεταμορφώνει σε χοίρους. Εδώ απεικονίζεται η δύναμη του σεξουαλικού ενστίκτου, (αλλά και εν γίνει οι υλικές απολαύσεις), που μπορεί να μεταβάλλει έναν άνθρωπο σε ζώο, εκδηλώνοντας τα πιο κτηνώδη του ένστικτα.
Ο Οδυσσέας βοηθιέται από τον Ερμή - τη δύναμη του νου- και μένει ανεπηρέαστος από την Κίρκη, η οποία αντιπροσωπεύει μια όψη της ψυχής του, έως ότου καταφέρνει να την κάνει βοηθό στο έργο του. Η μεταστοιχείωση των αρνητικών όψεων της ψυχής είναι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα του αναζητητή.
Πρόκειται για μια αλχημική διαδικασία, όπου χρησιμοποιεί κάθε απόθεμα της εκδηλωμένης ύπαρξης για να αγγίξει το στόχο.
Με βοηθό του την Κίρκη, ο Οδυσσέας μαθαίνει την τέχνη της μαγείας και ετοιμάζεται για το ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο.
Στον Άδη ([πλανήτη Γη) ο ήρωας μαθαίνει την αιτία της αποτυχίας του.
Έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τις αρνητικές όψεις του εαυτού του, που τον εμποδίζουν στο ταξίδι της επιστροφής.
Ο μάντης Τειρεσίας, που συμβολίζει την ενορατική ικανότητα της ψυχής του, τον συμβουλεύει, αν θέλει να επιστρέψει στην Ιθάκη, να μην πειράξει τα Βόδια στο νησί του Ήλιου.
Ο Οδυσσέας επιστρέφει στον επάνω κόσμο και συνεχίζει το ταξίδι της επιστροφής. Χάρη στη βοήθεια της Κίρκης καταφέρνει να αποφύγει την πλανερή γοητεία των Σειρήνων. Προειδοποιημένος δένεται στο κατάρτι του πλοίου του για να μην ενδώσει. Το πλοίο είναι ένα ακόμη σύμβολο του νου που πλέει στη θάλασσα των επιθυμιών για να φτάσει στη μυητική ύπαρξη.
Δένεται στο κατάρτι, δηλαδή αγκιστρώνεται νοητικά στο όραμα της ψυχής του, για να αποφύγει την πρόκληση.
Η ψυχή επαγρυπνά και το πλοίο περνά μακριά από το νησί για να φτάσει στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
Η Χάρυβδη είναι η εσωτερική άβυσσος, έτοιμη να κατασπαράξει όποιον δεν μπορεί να βαδίζει ισορροπημένα πάνω στη λεπτή γέφυρα της ψυχής.
Η Σκύλλα αντιπροσωπεύει εκείνη τη στιγμή της εσωτερικής πορείας που ο αναζητητής αναγκάζεται να θυσιάσει κάποια όψη της προσωπικότητάς του, προκειμένου να περάσει σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης.
Ο Οδυσσέας αποφασίζει να περάσει από τη Σκύλλα, όπου χάνει μερικούς συντρόφους -όψεις της ύπαρξής του, αλλά καταφέρνει να πλεύσει στο νησί του ήλιου. Εκεί η ψυχή χάνει για άλλη μια φορά την επαγρύπνησή της. Τα βόδια του Ήλιου σκοτώνονται. Μοναδική εξιλέωση η ολοκληρωτική απογύμνωση του ήρωα (κάθαρση της ψυχής) από κάθε στοιχείο που τον συνδέει με το παρελθόν (υλικό αισθητό σώμα).
Έτσι, φτάνει στο νησί της Καλυψούς.
Εκεί ο Οδυσσέας περνάει έναν επτάχρονο κύκλο (Επτά κόσμοι!! Επτά κύκλοι!! ο κτιστός κόσμος των Επτά κύκλων) μαζί με τη νύμφη, προσκολλημένος στην υπόσχεση της αιώνιας νεότητας. (ο Όγδοος ουρανός..όπου ο άνθρωπος ετοιμάζεται να γίνει Δυνάμεις του Φωτός).
Σε ένα επίπεδο του σπειροειδούς της εξέλιξης (κτιστός κόσμος) παρουσιάζεται το πρόβλημα της επιθυμίας για αθανασία, που ξεστρατίζει τη συνείδηση από το εσωτερικό όραμα.
Τελικά επικρατεί η πνευματική του θέληση και με τη βοήθεια των θεών (με την βοήθεια των ελεύθερων ψυχών από τον Όγδοο ουρανό) ελέγχεται η κατώτερη φύση του.
Ξαναπαίρνει το δρόμο της επιστροφής, αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή ο Ποσειδώνας εναντιώνεται για άλλη μια φορά και έτσι τα κύματα ξεβράζουν το ναυαγό στο νησί των Φαιάκων.
Είναι ένας σταθμός εξάγνισης και αναδρομής του ήρωα σε όλο το ιστορικό της περιπλάνησής του. Εδώ λαμβάνει τέλος η μαθητεία του και ετοιμάζεται για την τελική επιστροφή.
«Εκείνος άπλωνε μια κούπα να σηκώσει, μαλαματένια, δίχερη, όμορφη·.ο Αντίνοος!! Το Δίπολο!!
Τώρα το κατάλαβα, που το συμπλήρωσες για την δίχερη κούπα οτι είναι το δίπολο.
Άρα ο Αντίνοος είναι η παραπληροφόρηση η παραπλάνηση.
Η ίδια παραπλάνηση που γίνεται και σήμερα, οτι πρέπει να αγαπήσουμε και τον καλό και τον κακό εαυτό μας, να αγαπήσουμε εκτός από την ψυχή και την σάρκα. Να ευχαριστούμε καθημερινά τον Θεό για την ζωή στη γη, για την κάθε μέρα που μας χαρίζει εδώ.
Η ίδια παραπλάνηση που γίνεται και σήμερα, οτι πρέπει να αγαπήσουμε και τον καλό και τον κακό εαυτό μας, να αγαπήσουμε εκτός από την ψυχή και την σάρκα. Να ευχαριστούμε καθημερινά τον Θεό για την ζωή στη γη, για την κάθε μέρα που μας χαρίζει εδώ.
Kατάλαβα πού γίνεται το λάθος και παραπλανάται ο άνθρωπος που ψάχνει την Αλήθεια. Αντί να ψάξει κατευθείαν τα αρχαία κείμενα, επειδή αυτό είναι πολύ δύσκολο και το ξέρεις, καταφεύγει σε μασημένη τροφή. Και εκεί του την έχουν στημένη. Του δίνουν παραπλανητικές πληροφορίες και τις απορροφά γιατί διψάει για γνώση.
Ερώτημα. Και πώς ξέρουν οτι δεν έχουν θεϊκό σπινθήρα; Πώς γίνεται να το ξέρει κανείς αυτό;
Οσοι εχουν Νου ψαχνουν αναζητουν ζητουν, εχουν εμφυτη την αναζητηση μεσα τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου