ΛΟΓΟΣ Ι’ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ «ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ»

ΛΟΓΟΣ Ι’
ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ
«ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ»

-Μας γεμισες, πατερα, με το καλο κι ωραιοτερο θεαμα και λιγο ελειψε τα ματια του νου μου να τυφλωθουν απ’αυτή την θεα.

-Διοτι η θεα του απολυτου Αγαθου (Θεου) δεν λαμποκοπα και δεν σου προκαλει ανοιγοκλεισμα των ματιων, όπως η ακτινα του ηλιου, που είναι πυρινη. Αντιθετα, λαμπει τοσο, οσο αντεχει αυτος που μπορει να δεχτει την εισροη της νοητης λαμψης.
Διοτι είναι περισσοτερο διαπεραστικη στην καθοδο της, αλλα ακινδυνη και γεματη από αθανασια, ώστε οσοι μπορουν να αντλησουν κατι παραπανω απ’αυτη την θεα να κοιμουνται πολλες φορες (σημ: όταν το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας βρίσκονται σε αδράνεια και όλες οι αισθήσεις και συναισθήματα), και να οδευουν απ’το σωμα τους προς το πανεμορφο αυτό οραμα, το οποιο βεβαια εχουν συναντησει ο Ουρανος κι ο Κρονος, οι προγονοι μας.


-Μακαρι πατερα.

-Μακαρι, παιδι μου. Τωρα όμως ακομα δεν εχουμε την δυναμη για το οραμα και δεν μπορουμε ακομα ν’ανοιξουμε τα ματια του νου μας και να δουμε την ομορφια εκεινου του απολυτου Αγαθου, την αφθαρτη και ασυλληπτη. 
Διοτι τοτε θα το αντικρυσεις, όταν δεν θα εχεις τιποτα να πεις γι’αυτό. 
Διοτι η γνωση του αποτελει και θεϊκή σιωπη και καταργηση ολων των αισθησεων.

Διοτι τιποτα άλλο δεν μπορει να συλλαβει με το νου του αυτος που το συνελαβε, ουτε τιποτα άλλο να δει αυτος που το αντικρυσε, ουτε για τιποτα άλλο ν’ακουσει, ουτε το σωμα του ολοκληρο να κινησει. 

Διοτι παραλυει, καθως εχει ξεχασει ολες τις σωματικες αισθησεις και κινησεις. 
Κι αφου τον περιλουσει με φως ολο το νου, λαμποκοπα και σ’ ολη την ψυχη του κι ανασυροντας την μεσα απ’το σωμα τον μεταβαλλει ολοκληρο σε πραγματικη ουσια. 

Διοτι είναι αδυνατον, παιδι μου, η ψυχη, που αντικρυσε την ομορφια του σπολυτου Αγαθου, να φτασει στη θεωση μεσα στο ανθρωπινο σωμα.

-Πως εννοεις την θεωση, πατερα;

- Συμβαινουν μεταβολες, παιδι μου, σε κάθε χωρισμενη ψυχη.

-Πως εννοεις παλι τη διαχωρισμενη;

-Δεν ακουσες στους «Γενικους Λογους» πως ολες οι ψυχες εκεινες, οι οποιες περιφερονται στο συμπαν, προερχονται απ’τη μια ψυχη του συμπαντος σαν να εχουν διασπαστει; 

Οι μεταβολες, λοιπον, αυτων των ψυχων είναι πολλες, αλλων μεν προς το καλυτερο, αλλων δε προς το αντιθετο. 

Κι εκεινες μεν, που είναι χαμερπεις, μεταβαλλονται σε υδροβια, οι δε υδροβιες σε χερσαια, οι χερσαιες σε πτηνα, οι αερινες σ’ανθρωπους, και οι ανθρωπινες κατεχοντας την αρχη της αθανασιας, καθως μεταβαλλονται σε δαιμονες, (σημ: αγαθοδαίμονες), στη συνεχεια ετσι πηγαινουν στον κυκλο των θεων. 
(σημ: μας δείχνει την σειρά ανάβασης των ψυχών που ενσαρκώθηκαν τα είδη των γενών τους, από τον κατώτερο κύκλο προς τους ανώτερους κύκλους του γένους τους.)

Οι κυκλοι δε των θεων είναι δυο, ο ενας των πλανητων και ο άλλος των απλανων. Κι αυτό αποτελει την πιο μεγαλη δoξα για την ψυχη. 
Η ψυχη όμως εκεινη, η οποια ηρθε στους ανθρωπους, (σημ: η μορφή του πνεύματος καλή ή κακή) αν παραμεινη κακη, ουτε την αθανασια γευεται, ουτε παιρνει μερος στο Αγαθο, αλλ’ακολουθει, και παλι προς τα πισω το δρομο, που οδηγει στα κατώτερα σώματα. Αυτό αποτελει και την καταδικη της κακης ψυχης. 

Η κακια δε της ψυχης είναι η αγνοια. 
Διοτι η ψυχη, η οποια δεν γνωρισε κανενα απ’τα δημιουργηματα, ουτε τη φυση τους ουτε το κατ’εξοχην Αγαθο, αλλα παραμενει τυφλη, πεφτει στα σωματικα παθη κι η κακομοιρα εχοντας αγνοησει τον εαυτο της εργαζεται για ξενα και κακα σωματα, κουβαλωντας το σωμα της σαν φορτιο και χωρις να εξουσιαζει, αλλα να εξουσιαζεται. 
Αυτό αποτελει την κακια της ψυχης.
Αντιθετα, αρετη της ψυχης αποτελει η γνωση, διοτι εκεινος που την κατεκτησε είναι και αγαθος, κι ευσεβης, και θεϊκος πλεον.

-Και ποιος είναι αυτος πατερα;

-Αυτος,που δεν λεει πολλα, ουτε ακουει πολλα, καθοσον αυτος που καταπιανεται, παιδι μου, με δυο λογους και με δυο ακουσματα, ανωφελα κοπιαζει. 
Διοτι ο Θεος-Πατερας και το απολυτο Αγαθο ουτε λεγεται, ουτε ακουγεται.

Κι αφου ετσι εχουν τα πραγματα, οι αισθησεις υπαρχουν σε όλα τα οντα, καθοσον δεν είναι δυνατον να υπαρξουν χωρις αυτές. 

Η γνωση όμως διαφερει κατά πολύ από την αισθηση, διοτι η αισθηση προερχεται απ’αυτό που επικρατει στην αντιληψη μας, ενώ η γνωση είναι ο σκοπος της επιστημης, η δε επιστημη, είναι δωρο Θεου.

(σημ. με τον όρο γνώση εννοεί ως επιστήμη την νόηση του Αγαθού, που επιφέρει την κατανόηση του πνευματικού λόγου, και ως συνέπεια την άνοδο των ανθρώπινων ψυχών σε ανώτερους κύκλους συνειδητότητας).

Διοτι τα παντα πρεπει να συγκροτουνται από αντιθεση κι εναντιοτητα κι είναι αδυνατον να συμβει διαφορετικα.

(σημ: ο αισθητός κόσμος από πυρ και πνεύμα στον οποίο ζούμε, η φύση του είναι διττή, όπου το κάθετι έχει και το αντίθετο του μέσα από την εναντιότητα των δύο πόλων).

-Ποιος είναι, λοιπον, ο εδω υλικος θεος;

-Ο ομορφος κοσμος, δεν είναι όμως κι αγαθος, διοτι είναι υλικος κι ευπαθης και πρωτος απ’όλα εκεινα, που ευκολα προσβαλλονται από παθη, δευτερος δε, απ’τα οντα κι ελλιπης από μονος του.


σημ: ο αισθητός-υλικός θεός είναι ο δεύτερος Νους δημιουργός όπου δημιούργησε έναν κόσμο από πυρ και πνεύμα δηλαδή από αισθητά σώματα και μορφές αισθήσεις συναισθήματα πάθη επιθυμίες εγωισμό κτλ όπου επιφέρεται η θέωση των ανθρώπων μέσα από την Αρμονία, διότι το Αγαθό δεν βρίσκεται σε αυτόν τον αισθητό κόσμο.

σημ: όσον αφορά τους δαίμονες η ΑρχαιοΕλληνική Γραμματεία είναι σαφής σε αυτό που λέει και εννοεί, ότι όλες οι μορφές που δέχεται το σώμα είναι οι αισθήσεις τα συναισθήματα επιθυμίες πάθη κτλ. ότι όλα αυτά είναι οι δαίμονες, η διττή πληροφορία που ενυπάρχει στο αισθητό σύμπαν όπου οι ανθρώπινες ψυχές η νοητική ουσία της ανθρώπινης ψυχής, ενώνεται όταν ενσαρκώνεται μαζί τους δηλαδή ενώ απέχει από όλα μένοντας κλεισμένη στον δικό της νοητό  κόσμο, , έλκεται από τον Νου της αρμονίας, και απέχει από το σώμα και όλες τις μορφές του πνεύματος-δαίμονες.

morfeas sky